تناقض­های موجود در این آزمایش­ها ممکن است به دلیل استفاده از روش­های مختلف برای تخمین اکسیداسیون لیپید باشد که معمولا براساس واکنش بین تیوباربیتوریک اسید و مالون­دی­آلدئید تحت حرارت و pH اسیدی است که باعث ایجاد یک ترکیب رنگی می­ شود. علاوه براین چند عامل بر واکنش پذیری TBA تأثیر دارد که از جمله آن می­توان به تشکیل مالون­دی­آلدئید و اشکال مختلف آن به صورت کمپلکس با سایر ترکیبات اشاره کرد. همچنین این نکته را نباید از نظر دور داشت که استفاده بسیار بالا از آنتی­اکسیدان­ها نیز موجب یک اثر معکوس شده و خود موجب ایجاد پراکسیداسیون می­ شود و انتخاب یک دز مناسب از اسانس و عصاره­های گیاهی جهت کاهش اکسیداسیون و افزایش ماندگاری در گوشت دارای اهمیت بسیار است.

با افزایش زمان نگهداری میزان TBARS در نمونه گوشت سینه و ران به طور قابل توجهی در تمام آزمایش­ها افزایش یافت. با افزایش زمان نگهداری شدت پراکسیداسیون در نمونه­های گوشت افزایش پیدا می­ کند. از سویی با افزایش زمان نگهداری فعالیت سیستم­های آنتی­اکسیدانی مانند سوپراکسید دسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز کاهش می­یابد. کاهش فعالیت این ترکیبات شدت پراکسیداسیون چربی را افزایش می­دهد. در اثر فعالیت رادیکال­های آزاد پراکسیداسیون شدت یافته و در نهایت فسادپذیری را در گوشت افزایش می­دهد که از شاخص­ های آن میزان TBARS می­باشد.
۳-۴- تأثیر تیمارهای آزمایشی بر فلور میکروبی روده
۳-۴-۱- تأثیر تیمارهای آزمایشی بر فلور میکروبی روده در سن ۲۱ روزگی
با توجه به نتایج به دست آمده (جدول ۳-۱۲)، جمعیت گونه­ های میکروبی مورد مطالعه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت، به طوری که جمعیت باکتری اشرشیاکلی به طور معنی­داری در اثر استفاده از ۵/۰ و ۱ درصد عصاره آویشن شیرازی در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت ( ۰۵/۰P<). همچنین هر دو سطح از عصاره آویشن شیرازی منجر به افزایش معنی­داری در جمعیت لاکتوباسیلوس در مقایسه با گروه شاهد شد (۰۵/۰P<).
جدول ۳-۱۵: تأثیرسطوح مختلف عصاره آویشن شیرازی بر جمعیت میکروبی ایلئومی در سن ۲۱ روزگی