%۶۳/۰

%۰۷/۲۶

%۱۹/۴۳

%۸۶/۶۳

%۵۵/۴۹

%۶۹/۵۲

%۱۳/۸

ب-۱

%۸۳/۱

%۹۶/۲۶

%۰۷/۴۷

%۷۶/۶۳

%۸۰/۵۳

%۷۴/۵۳

MDND

الف-۴

%۴۷/۵۱

%۱۳/۵۲

%۱۰/۵۲

%۷۰/۵۲

%۲۷/۵۳

%۴۰/۴۵

%۱۵/۴

ب-۱

%۶۵/۵۲

%۶۷/۵۴

%۶۹/۵۱

%۸۰/۵۵

%۱۵/۵۳

%۳۵/۴۹

مطابق با نتایج جدول ‏۴‑۱۳، افزایش ۲۰۰ مگاوات ساعتی پارامتر بار ۵ سبب تغییر در مازاد دیگر بارهای شبکه در کلیه روش‌ها شده است. این وضعیت در روش کلاسیک بر مازاد بار ۳ و ۶ اثر مثبت (افزایش مازاد) و بر بار ۷،۴،۲،۱ اثر منفی (کاهش مازاد) داشته است. بدین معنا که تغییر پارامتر بار ۵ سود بیشتر برای بار ۳ و ۶ و سود کمتر برای بار ۷،۴،۲،۱ را در پی داشته است. این شرایط سبب بروز ابهام در برابری می‌شود. با توجه به معیار ، بیشترین تغییر مازاد در روش MD و کمترین آن مربوط به روش MND است. بنابراین روش MD نسبت به تغییر پارامتر حساسیت بالایی داشته و این امر سبب شده تا مازاد بارهای کوچکتر (مانند بار ۱ و ۲) بیش از سایرین از این تغییر در پارامتر آسیب‌پذیرند. این شرایط نیز سبب ابهام در برابری می‌شود. روش MND و MDND در مقایسه با روش کلاسیک نسبت به تغییر پارامتر بار ۵ حساسیت کمتری نشان داده‌اند. این امر سبب شده تا تغییرات مازاد بارها در سناریو ب-۱ نسبت به یکدیگر، تفاوت کمتری با سناریو الف-۴ داشته باشند. بنابراین به­علت معیار کمتر، تغییر پارامتر بار ۵ در روش MDND و MND، سبب تغییرات یکسان‌تری بر دیگر بارها شده است.

همان‌طور که از نتایج ارزیابی معیار SSP در جدول ‏۴‑۳، جدول ‏۴‑۷ و جدول ‏۴‑۱۲ مشخص است، با افزایش تعداد بارهای شبکه، معیار SSP در روش MND و MDND نسبت به روش کلاسیک به میزان کمی کاهش (بهبود) می‌یابد. بنابراین در ازای کاهش کارایی در روش MND و MDND نسبت به روش کلاسیک، بهبود مختصری در معیار SSP حاصل می‌شود.
مطابق با نتایج ارزیابی معیار MSSP در جدول ‏۴‑۳، جدول ‏۴‑۷ و جدول ‏۴‑۱۲، افزایش تعداد بارهای شبکه، سبب کاهش (بهبود) این معیار در هر دو روش MND و MDND شده است. همچنین روش MDND در کلیه ترکیب‌های مطالعه ‌شده، سبب کاهش قابل­ملاحظه معیار MSSP نسبت به روش کلاسیک شده است. بنابراین در ازای کاهش کارایی در روش MDND نسبت به روش کلاسیک، بهبود قابل­ملاحظه­ای در معیار MSSP حاصل می‌شود.
بر اساس نتایج ارزیابی معیار در جدول ‏۴‑۴، جدول ‏۴‑۸ و جدول ‏۴‑۱۳، روش MDND در کلیه ترکیب‌های مطالعه‌ شده، دارای مقدار کمتری نسبت به روش MND است که این مسأله به معنای تأثیرپذیری کمتر مازاد بارهای شبکه از تغییر در پارامتر یکی از بارها در روش MDND است. بنابراین بر اساس تحلیل‌های صورت‌ گرفته می‌توان نتیجه گرفت که روش MDND با افزایش تعداد بارهای شبکه نسبت به روش MND از عملکرد مناسب­تری برخوردار است و می ­تواند به عنوان روش نهایی از منظر برابری انتخاب شود.

جبران کاهش کارایی در شبکه
همان‌طور که پیش از این گفته شد، پاسخ بهینه حاصل از مدیریت انرژی ترکیبی کلاسیک، به حداکثر کارایی در شبکه منجر ‌می‌شود. از این­رو انتخاب هر نقطه تعادل دیگری به‌عنوان نقطه تعادل هدف، به کاهش کارایی در شبکه منجر خواهد شد. اگر مسئول تخصیص مصرف، حاضر به کاهش کارایی شبکه در ازای برقراری برابری نباشد و یا کاهش کارایی بیش از حداکثر مقدار قابل‌قبول باشد، ‌می‌توان از روش‌هایی به‌منظور جبران کاهش کارایی استفاده نمود. در این روش‌ها شبکه را در شرایط نقطه تعادل کلاسیک در نظر گرفته و از طریق برقراری معامله خارجی بین بارهای شبکه به جبران عدم وجود برابری ‌می‌پردازیم. برای این منظور، نقطه تعادل انتخابی از منظر برابری را به‌عنوان معیاری برای احراز برابری در نظر گرفته و به جبران کمبود کارایی آن نسبت به روش کلاسیک با جا به ­جایی مازاد ‌می‌پردازیم. در ادامه، به ارائه روش پیشنهادی به‌منظور جبران کاهش کارایی پرداخته و سازوکار آن‌ها را با اعمال آن به شبکه تست بررسی ‌می‌کنیم.

روش جبران نسبت­های مساوی
تفاوت کل مازاد در نقطه تعادل هدف و IP، شاخصی از کاهش مقدار کارایی است. در روش جبران نسبت­های مساوی این مقدار شاخص را به‌گونه‌ای بین بارها تقسیم می‌کنیم که نسبت مازاد هر بار به مازاد در IP با بقیه بارها برابر شود. برای این کار در ابتدا نقطه تعادل هدف را انتخاب می‌کنیم (با بهره گرفتن از یکی از روش­های MND و MDND)، سپس مقدار مازاد کل در این نقطه تعادل را محاسبه می‌شود () و تفاضل آن را از مازاد کل در روش کلاسیک () به‌دست ‌می‌آوریم (). بر اساس رابطه ‏۴–۸ این مقدار برابر با مجموع سهم جبرانی تمام بارها خواهد بود. سپس مقدار محاسبه‌شده را با بهره گرفتن از روش نسبت‌های مساوی به‌نحوی بین بارها تقسیم می‌کنیم که نسبت مازاد هر بار به مازاد در IP با بقیه بارها برابر باشد (یعنی رابطه ۴–۹ برقرار باشد).

‏۴–۸