نتیجه در سطح فردی
نتیجه در دیگر سطوح غیرفردی
انتخاب پیام از سوی ارتباط گر، شکل و محتوای انتخاب مخاطبان و رسانه ها
ویژگی های درون فردی و برون فردی ارتباط گر، شامل نیازها، علاقه ها، روابط اجتماعی و غیره. و درک پیام ها، رسانه ها مخاطبان بدلیل
اغلب گفته شده است که الگوی استفاده و خشنودی انسان را وارد نظریه ارتباطات کرد. هر چند این شاید نوعی مبالغه باشد، ولی در واقع نظریه استفاده و خشنودی، در قیاس با نظریه های ارتباطی پیش از آن، تصویر مثبت تری از مخاطب ارائه می کند. این نظریه، در زمینه برنامه ریزی ارتباطات، اهمیت شایستگی، همدلی و کیفیت را در برقراری ارتباط به ما یادآوری می کند. افراد مخاطب هرچیزی را که به آنها عرضه شود نمی پذیرند. نظریه خشنودی های متذکر می شود که فرستنده و گیرنده ممکن است با چشم اندازهای مختلفی وارد فراگرد ارتباط شوند. آنچه را فرستنده اطلاعات جدی تلقی می کند، گیرنده ممکن است به عنوان یک سرگرمی کم ارزش به کار برد، یا اصلا از آن استفاده نکند. اطلاعات عرضه شده ممکن است به هیچ نوجه ربطی به نیازها و علائق گیرنده نداشته باشد. یک جزء اساسی رویکرد خشنودی ها (مفهوم مخاطب فعال) در زیر مورد بحث قرار خواهد گرفت (ویندال و همکاران ، ۲۹۲:۱۳۸۷).
۲-۴-۶- گابریل آلموند
به اعتقاد گابریل آلموند ” یکی از ویژگی های جوامع دموکراتیک، وجود اعتماد متقابل میان مردم و اعتماد سیاسی مردم به دولت است. در این جوامع، رسانه ها به عنوان رابط میان مردم و دولت باعث رساندن خواسته های مردم به دولت اند و از این طریق باعث می شوند تا مردم به خواسته های خود برسند و حکومت را وادار به پذیرفتن خواسته ها و انتظارات خود کنند. مردم در این جوامع ضمن
بالا بردن اطلاعات سیاسی، از میزان قابل ملاحظه اعتماد به نظام سیاسی برخوردارند و رسانه ها در این جهت با رویکرد به واقع گرایی، نقش مهمی ایفا می کنند“ (Nielsen,1996,8).
عده ای معتقدند که اگر رسانه ها بخواهند، دارای آنچنان قدرتی هستند که می توانند در صحنه سیاست داخلی با نفوذ در افکار عمومی و به قالب درآوردن آن به طور دلخواه تأثیرات خود را بگذارند، اما
عده ای دیگر اعتقاد دارند که ” رسانه ها در تغییر افکار سیاسی تأثیر ناچیزی دارند ولی تنوع افکار مطمئناً به تجلی آنها از طریق وسایل ارتباط جمعی بستگی دارد“ (باتامور، ۱۳۵۷: ۲۶۵).
در واقع پیام رسانه ها باید از معماری مناسبی برخوردار باشد که بتواند بر مردم تاثیر بگذارد. تأثیرپذیری مردم از پیام رسانه ها نیز زمانی اتفاق می افتد که درجۀ اعتماد به رسانه بالا باشد.
از طرف دیگر، از آنجا که رسانه ها در هر کشوری بخشی از نظام سیاسی را تشکیل می دهند، افراد رسانه ها را تبلوری از نظام سیاسی می دانند و هرگونه نگرشی که نسبت به نظام سیاسی در افراد شکل گرفته باشد، به طور خود به خود بر نگرش نسبت به رسانه های آن نظام نیز تأثیر خواهد داشت. براین اساس می توان گفت که بخشی از اعتماد و یا بی اعتمادی به خبر رسانه ها مربوط به عملکردرسانه هاست و برخی دیگر ناشی از نظام سیاسی است.

ایجاد «اعتماد در مخاطب» از جمله شرایط لازم برای تداوم فعالیت های رسانه است. ایجاد اعتماد یعنی اینکه مخاطب به «شیوه عمل» دست اندرکاران رسانه صحه و او به این باور و یقین برسد که «تحریف» درخبرها جایی ندارد. در چنین شرایطی اعتماد دوسویه بین رسانه و مخاطب ایجاد می شود. اگر
رسانه ای اخبار خود را بدون توجه به خواست مخاطبان به صورت یکسویه ارائه دهد، به طوری که مخاطب آن را در راستای نیاز خود نداند، اعتماد متقابل بین مخاطب و رسانه ایجاد نمی شود. اگر «اعتماد» از بین برود «اعتبار رسانه ای» نیز از بین می رود.بی اعتمادی به اخبار موجب رواج شایعه می شود، زیرا افراد همیشه در حال کسب خبر از محیط خود هستند. در غیاب خبر، انتشار شایعه رونق می گیرد و جایگزین اخبار می شود.اگر مدیران خبر رسانه ها، به طور دائم و مستمر در پی «اعتماد مخاطب» نسبت به رسانه نباشند و «پردازش اطلاعات» و «اخبار» به گونه ای انجام شود که از مخاطب سلب اعتماد کند، آنها مخاطبان خود را از دست می دهند و رسانه بدون مخاطب به مانند «توزیع پیام» در منطقه ای خالی از سکنه است.در چنین حالتی «اعتماد سازی» به «اعتماد سوزی» تبدیل می شود.در عصر کنونی با وجود ایستگاه های متعدد رادیویی و تلویزیونی «مخاطبان» با تکثر و تنوع رسانه ها مواجه اند و بی اعتمادی مخاطبان به یک رسانه موجب توجه آنان به سایر رسانه ها می شود.
معیار دیگری که مخاطبان برای اعتماد به رسانه بکار می برند، توجه به نیازهای آنان در اخبار رسانه است. هر چقدر مخاطب بتواند خواسته ها، آمال ها و آرزوهای خود را در آیینه رسانه مشاهده کند به اخبار آن توجه بیشتری خواهد کرد.“ (عباسی، ۱۳۸۸: ۱۸۹-۱۸۸).
۲-۵- چارچوب نظری
دیدگاه های مختلفی در ارتباط با مفهوم مشارکت اجتماعی (مردمی ) مطرح شده است که هرکدام از زاویه ای به آن پرداخته اند. مبنای نظری این تحقیق بر اساس نظریه های مکتب نوسازی و هوشیار سازی پائولوو برجسته سازی بنا شده است . که نظریه پردازان مکتب نوسازی بر تفکیک و تمایز جامعه سنتی و مدرن تأکید می ورزند و در این تفکیک جوامع مدرن دارای ویژگی های از قبیل : انواع تکنولوژی ، اقتصاد توسعه یافته ، سازمان اجتماعی ، سطح تحصیلات و.. می باشد که متناسب باآن طرز تفکر ورفتار اجتماعی شکل گرفت یکی از این خصیصه ها مشارکت افراد در امور اجتماعی و مردمی است که در مقابل این جامعه ،جامعه سنتی است که به توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی نرسیده است.در خصوص نظریات تبیین کنده مشارکت و مشارکت اجتماعی نظریه های مختلفی ارائه شده است.
اساسی­ترین تئوری­های مربوط به ارتباط رسانه ­ها و تکنولوژی­های ارتباطی در توسعه و فرایند اشاعه را نظریه پردازان اشاعه مطرح نموده ­اند. در بین نظریه پردازان اشاعه نیز مهمترین و برجسته ترین کارهای پژوهشی و نظری را بدون شک راجرز و همکاران وی انجام داده­اند. لرنر بر این عقیده است که ارتباطات بین فردی سنتی به تقویت نگرش­ها و آداب سنتی می­انجامد حال آن که ارتباطات جمعی مهارت ­ها، نگرش­ها و رفتارهای تازه را می­آفریند، بنابراین رسانه­های جمعی تقویت کننده تحرک­اند و این امر به این معناست که رسانه­های جمعی در برابر مخاطبان فزاینده خود هم ظرفیت برقراری ارتباط با نوع تغییر و هم ظرفیت برقراری با امکان تغییر را دارند لرنر بر این عقیده است که بین نفوذ رسانه ­ها در یک جامعه و نوگرایی سایر نهادهای اجتماعی یک رابطه متقابل وجود دارد چرا که متغیرهای دیگر نوگرایی نظیر مشارکت و شهرنشینی نیز با گسترش رسانه ­ها در ارتباط است. به نظر لرنر مهمترین عناصر متغیرهایی که در ظهور تحرک ذهنی و آمادگی روانی انسان­ها برای نو شدن مؤثرند عبارتند از: بسط و گسترش رسانه­های گروهی، سوادآموزی و ارتقای سطح تحصیلات، شهرنشینی و مشارکت (ازکیا، ۱۳۷۷: ۱۰۸). او در مطالعه خود سهم بالایی را به رسانه­های گروهی و وسایل ارتباط جمعی می­دهد (همان ، ۷۷) که این مسئله نقش عوامل دیگر را کمرنگ می­نماید. طبق نظر لرنر ، افراد در ارتباط جمعی، مهارت ­ها، نگرش­ها و رفتارهای تازه را می آموزد. بنابراین رسانه­های جمعی تقویت کنندگان تحرکند و این امر به این معناست که رسانه­های جمعی در برابر مخاطبان فزاینده خود هم ظرفیت برقراری ارتباط با نوع تغییر و هم ظرفیت برقراری با امکان تغییر را دارند. به طور کلی الگوی علیتی لرنر بر توالی تحولات نهادی استوار است. تحولاتی که به رشد خود توان و نوگرایی منجر می­ شود. به عبارت دیگر به عقیده لرنر رشد در هر یک از قلمروهای شهرنشینی، سوادآموزی، استفاده از رسانه­های جمعی، مشارکت سیاسی و اقتصادی رشد سایر قلمروها را تحرکی می­بخشد و این فرایند جامعه را به سوی نوگرایی می­راند. تمرکز و تأکید لرنر بر تحولات جغرافیایی، اجتماعی و روحی فرد است. او در توضیح پیشروی انفرادی از مرحله سنتی به مرحله گذار و سپس ورود به مرحله نوین زندگی می­گوید: نوگرایی در جوامع رو به توسعه از الگوی تاریخی توسعه غربی پیروی خواهد کرد. تحرکات فیزیکی، اجتماعی و روانشناسانه که خود را در مفهوم تلقین نشان می­ دهند عوامل کلیدی نوگرایی به شمار می­آیند. تمام این فرایند از طریق رسانه­های همگانی که حکم کارگزار و شاخص تغییر را دارند تسهیل می­ شود. لرنر بر این اعتقاد است که میان شاخص رسانه­ای نوگرایی و سایر نهادهای اجتماعی یک کنش متقابل وجود دارد (همان ، ۲۴).
پائولو فریزه معتقد است که ارتباطات می تواند به عنوان وسیله مهمی در جهت تحقق هشیار سازی ، سازماندهی ، سیاسی گری و تکنیک دهی به کار رود . بنابراین برای اینکه ارتباطات بتواند چنین وظیفه ای ایفا کند. باید تمام نهادهای دست اندر کار برای تحقق این هدفها ، از یک دیدگاه فلسفی و روش شناسی ارتباطی موزون پیروی کنند. چنین امری فقط در کشورهای که در تمام سطوح دگرگونی های اجتماعی ، یک ا لگوی ارتباطی مبتنی بر مشارکت عمومی انتخاب کرده است امکان پذیر است و بیان می کند که سایل ارتباط جمعی در این میان به عنوان یک فرد یا سازمان به شکل رابط بین دولت و مردم و یا به عبارتی سازمان ها و مردم عمل می کنند (پائولو فریزه، به نقل از نیرومند و همکارش ، ۲۳۲:۱۳۹۰-۲۳۱).
طبق نظریۀ برجسته سازی ، دستور کار عمومی-انواع چیزهایی که مردم دربارۀ آنها بحث می کنند، به آنها می اندیشند و نگرانی خود را ابراز می کنند- قویاً توسط رسانه های خبری شکل می گیرد و جهت می یابدرسانه ها ، روی شناخت مخاطبان تآثیر می گذارند، یعنی به مردم می گویند که چه موضوع هایی مهم به نظر می رسدو نقش تعیین کننده ای نوع همراهی و مشارکت در موضوعی خاص و در تعیین مسائل مهم روز برای مخاطب دارند .
۲-۶- مدل تحقیق

۲-۷- فرضیه تحقیق
به نظر می رسد بین میزان استفاده از رسانه‌های ارتباط جمعی با میزان مشارکت حامیان در طرح اکرام رابطه وجود دارد .
به نظر می رسد بین نوع برنامه های پخش شده از وسایل ارتباط جمعی بامیزان مشارکت حامیان در طرح اکرام رابطه وجود دارد.
به نظر می رسد بین اعتماد مردم به رسانه‌های ارتباط جمعی با میزان مشارکت حامیان در طرح اکرام رابطه وجود دارد.
به نظر می رسد بین زمان پخش برنامه های رسانه‌های ارتباط جمعی درحوزه اکرام و دستگیری یتیمان با میزان مشارکت حامیان در طرح اکرام رابطه وجود دارد.
فصل سوم
۳-۱- روش تحقیق
۳-۲- واحد تحلیل و سطح تحلیل
۳-۳- جمعیت آماری
۳-۴- واحد مشاهده
۳-۵- حجم نمونه
۳-۶- شیوه نمونه گیری
۳-۷- روش سنجش و ابزار گرد آوری اطلاعات
۳-۸- روش ها و ابزار تجزیه و تحلیل داده ها
۳-۹- اعتبار و روایی ابزار گرد آوری
۳-۱۰- تعاریف مفهومی و عملیاتی متغیر های پژوهش
۳- فصل سوم :روش‌شناسی پژوهش
۳-۱- روش پژوهش
این تحقیق از روش کمی و مقطعی ومبتنی بر تحقیق پیمایشی است ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه است . از لحاظ معیار زمینه در زمره تحقیقات مقطعی در گروه مطالعات پهنانگر می باشد و همچنین این تحقیق در سطح جامعه شناسی خرد است.
۳-۲- جامعه آماری پژوهش
جامعه آماری پژوهش حاضرشامل کلیه حامیان طرح اکرام در استان تهران است که بر اساس گزارش کمیته امداد خمینی ،مشتمل بر ۴۷۳۹۳ نفر می باشد. این افراد در برگیرنده حامیانی هستند که داوطلبانه در طرح اکرام فعالیت دارند از بین این حامیان ۲۳۲۶۹ زن و ۲۴۱۲۴ مرد هستند و اسامی آنها در سامانه کمیته امداد خمینی ثبت شده است.
۳-۳- واحد مشاهده و سطح تحلیل
از نظر واحد مشاهده و تحلیل، باید گفت این تحقیق درصدد بررسی نقش رسانه های جمعی بر میزان مشارکت مردمی در طرح اکرام کمیته امداد خمینی می باشد و متغیرها در سطح فردی مورد سنجش و بررسی قرار گرفته اند. بنابراین واحد مشاهده این پژوهش، فرد (حامیان استان تهران ) و سطح تحلیل آن نیز ، خرد می باشد .
۳-۴- حجم نمونه
برای تعیین حجم نمونه روش های متفاوتی وجود دارد. یکی از معمول ترین روش های حجم نمونه روش موسوم به کوکران است. در این روش حجم نمونه را براساس صفات انتخابی برای نمونه و درجه اطمینان(صحت گفتار) برای تعمیم به جامعه آماری تعیین می‌شود. براین اساس برای تعیین حجم نمونه با دراختیار داشتن جامعه آماری ازمعادله نمونه گیری کوکران که به قرارذیل است استفاده می شود : حجم نمونه آماری مور مطالعه که ۳۶۰ نفر می باشد بدست خواهد آمد .
N = حجم کل جامعه آماری= ۴۷۳۹۳
t = تی استیودنت با ۹۵ درصد اطمینان = ۱.۹۶
p = احتمال وجود صفت=۵/۰
q =احتمال عدم وجود صفت=۵/۰