طبقه بندی دانش ضمنی و صریح به طور گسترده‏ای پذیرفته شده است. اگرچه طبقه بندی‏های مختلفی از دانش وجود دارد که از درک ظرافت‏های عمیق بعد ضمنی صریح اجتناب می‏کنند. تعدادی دانش را به عنوان دانش اظهاری (دانش درباره یا دانش ناشی از آگاهی)، دانش روشی (دانش چگونگی)، سبب (دانش چرایی)، شرطی (دانش چه زمانی) و رابطه‏ای (دانش با چه) طبقه‏بندی می‏کنند. یک روش واقع‏بینی در طبقه‎‏بندی دانش سعی در شناسایی انواع دانش مفید برای سازمان می‏باشد. دانش درباره مشتریان، محصولات، فرایندها و رقبا که می‏تواند شامل بهترین رویه‏ها، دانش چگونگی و قوانین ذهنی، الگوها، کدهای برنامه‏نویسی، فرایندهای تجاری و مدل‏ها معماری، فناوری و چارچوب‏های کسب و کار، تجربه‏های پروژه و ابزارهای مورد استفاده برای اجرای فرایندها از قبیل چک لیست‏ها و مطالعات می‌باشد.

درک مفاهیم دانش و انواع آن بسیار مهم است زیرا توسعه‏ نظری حوزه مدیریت دانش تحت تأثیر انواع متفاوت دانش می‏باشد. علاوه بر اینکه شناسایی انواع دانش می‏تواند ما را در طراحی سیستم‏های مدیریت دانش مورد نظر و جریان آن یاری نماید. جدول شماره ۲-۱ انواع دانش را به طور خلاصه بیان می‏کند.
جدول ۲-۱- انواع دانش (Alavi & Leidner, 2001 )