در ارتباط با بعد مسئولیت سلامتی، بیشترین نمره­ی میانگین (۱۷/۱۳) مربوط به زنان متاهل و کمترین نمره­ میانگین (۱۱) برای زنان مطلقه و بیوه مشاهده می­ شود. این نتایج نشان می­دهد که زنان متاهل بیش از سایر گروه­ ها رفتارهایی مانند انجام سالانه آزمایشات لازم برای تعیین میزان سلامتی، شرکت داوطلبانه در برنامه­ ها و فعالیت­های سلامتی مراکز بهداشتی و … را رعایت می­ کنند. بالعکس کمترین میزان رعایت این گونه رفتارها از سوی زنان مطلقه و بیوه دیده می­ شود. هر چند بررسی بعد تغذیه نشان می­دهد بیشترین نمره­ی میانگین (۲۵/۱۲)، از آن زنان مطلقه و کمترین نمره (۹) مربوط به زنان بیوه می­باشد. به عبارتی زنان مطلقه عملکرد بهتری نسبت به سایر گروه­ ها در ارتباط با رفتارهای مربوط به تغذیه­ی سالم داشته اند.

• فرضیه­ سوم : تفاوت آماری معناداری بین میانگین نمره­ی سبک زندگی گروه ­های مختلف وضعیت اشتغال زنان وجود دارد.

جدول ۵-۲-۳ به بررسی تفاوت میانگین نمره­ی سبک زندگی سلامت محور زنان واقع در سنین باروری و ابعاد آن بر حسب وضعیت اشتغال پاسخگویان می ­پردازد. جدول زیر، تشابه میانگین نمرات سبک زندگی سلامت محور را در بین گروه ­های مختلف وضعیت تاهل نشان می­دهد. آزمون Leven نیز با سطح معناداری بیش از ۰۵/۰ در ارتباط با متغیر وابسته و تمام ابعاد آن، همسانی واریانس گروه های مختلف پاسخگویان بر حسب وضعیت اشتغال را بیان می­ کند. بنابراین بر اساس مقدار (۹۵۶/۰=f) و سطح معناداری (۴۵۵/۰ = sig) می­توان گفت تفاوت آماری معناداری بین میانگین نمره­ی سبک زندگی سلامت محور گروه ­های مختلف وضعیت اشتغال وجود ندارد. این عدم تفاوت آماری معنادار بین میانگین نمره­ی برخی از زیر مقیاس­های سبک زندگی سلامت­محور (مدیریت استرس، روابط اجتماعی، رشد روحی و فعالیت فیزیکی) گروه ­های مختلف وضعیت اشتغال نیز با توجه به مقادیر f و سطح معناداری صدق می­ کند (مشابه نتایجی که در بررسی تفاوت میانگین گروه ­های مختلف وضعیت تاهل نیز به دست آمد). هر چند تفاوت آماری معناداری بین میانگین نمرات برخی از ابعاد سبک زندگی سلامت محور (مسئولیت سلامتی و تغذیه) گروه های مختلف وضعیت تاهل پاسخگویان وجود دارد. این تفاوت آماری با توجه به مقادیر (۷۶۶/۰ = f و سطح معناداری ۰۱۵/۰ = sig) برای بعد مسئولیت سلامتی و مقادیر (۴۴/۲ = f و ۰۲۵/۰ = sig) برای بعد تغذیه معنادار است.
در ارتباط با بعد مسئولیت سلامتی، بیشترین نمره­ی میانگین مربوط به زنان خانه­دار (۲۳/۱۳) و کمترین نمره­ی میانگین (۴۵/۱۰) برای زنان مربوط به سایر گروه ­های وضعیت اشتغال مشاهده می­ شود. این نتایج نشان می­دهد که زنان خانه دار بیش از سایر گروه ها رفتارهایی مانند انجام سالانه آزمایشات لازم برای تعیین میزان سلامتی، شرکت داوطلبانه در برنامه­ ها و فعالیت های سلامتی مراکز بهداشتی و … را رعایت می کنند. به نظر می­رسد زنان خانه دار فرصت پرداختن به رفتارهای سلامتی را با توجه به عدم مشغولیت شغلی بیشتر داشته باشند. بالعکس کمترین میزان رعایت این گونه رفتارها از سوی زنان سایر گروه­ ها دیده می­ شود. بررسی بعد تغذیه نشان می­دهد بیشترین نمره­ی میانگین (۲۸/۱۱)، از آن زنان شاغل در بخش دولتی و کمترین نمره (۷۸/۸) مربوط به زنان بیکار می باشد. به عبارتی زنان شاغل بخش دولتی عملکرد بهتری نسبت به سایر گروه­ ها در ارتباط با رفتارهای مربوط به تغذیه­ی سالم داشته اند. واضح است استقلال مالی افراد می ­تواند نقشی تعیین­کننده در توانایی آنان جهت انجام رفتارهای سالم داشته باشد.
جدول ۵-۲-۳ نتایج تحلیل واریانس سبک زندگی سلامت محور و ابعاد آن بر حسب وضعیت اشتغال

ابعاد مختلف سبک زندگی سلامت محور

مقیاس کلی سبک زندگی سلامت محور

وضعیت اشتغال

فعالیت فیزیکی

تغذیه

رشد روحی

روابط اجتماعی

مسئولیت سلامتی

مدیریت استرس

۱۳/۴

۳۹/۱۰

۵۲/۱۶

۴۳/۱۳

۸۶/۱۱

۳۹/۹

۷۳/۶۵

میانگین

آزاد

۰۱/۳

۵۱/۳

۵۲/۶

۰۳/۵

۲۲/۴

۷۸/۳

۴۹/۱۸

انحراف معیار