با توجه به اینکه سطح معناداری در آزمون ام باکس باید از ۰۵/۰ بزرگتر باشد، در این آزمون نیز بزرگتر از ۰۵/۰ و برابر با ۶۸/۰ گزارش شده است که نشان میدهد پیش شرط آزمون یعنی برابری کوواریانس ها برقرار است.
با توجه به مقادیر بدست آمده در جدول آمار توصیفی فوق در این آزمون میانگین نمرات پیش آزمون متغیر اختلال نوشتن در گروه های کنترل و آزمایش به ترتیب برابر با ۸٫۸۶ و ۱۳٫۶۶ می باشد که این میانگین ها در پس آزمون گروه های کنترل و آزمایش به ترتیب برابر با ۹ و ۹٫۹۳ گزارش شده اند که دارای تفاوت قابل توجهی بوده و شاهد کاهش میانگین در پس آزمون گروه آزمایش می باشیم.
آزمون لاندای ویلکز Wilk’s Lambda

هرچه مقدار آزمون لاندای ویلکز به صفر نزدیکتر باشد نشان میدهد که میانگین ها دارای تفاوت بیشتری با یکدیگر می باشند و هرچه به ۱ نزدیکتر باشد عدم تفاوت میانگین ها را گزارش می کند. در این آزمون مقدار آزمون لاندا برابر با ۲۹/۰ گزارش شده است که با صفر دارای فاصله اندکی می باشد و سطح معناداری نیز برابر با ۰۰۰۱/۰ می باشد که از ۰۵/۰ کوچکتر است و بیانگر آنست که: میانگین ها در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری با یکدیگر دارند.
آزمون اثرات درون آزمودنی ها

آزمون آزمون پذیرش Covariate به ما نشان می دهد که آیا متغیر آزمایشی به کار گرفته شده در این پژوهش (آموزش مبتنی بر موسیقی) اثر گذار بوده است یا خیر؟
با توجه به آزمون فوق، چون سطح معناداری در این آزمون برابر با ۰۰۰۱/۰ می باشد و از ۰۵/۰ کوچکتر است پس می توان چنین استنباط نمود که: متغیری که در این پژوهش بصورت آزمایشی به کار گرفته شده است (آموزش مبتنی بر موسیقی) اثر گذار بوده و باعث کاهش اختلال نوشتن در دانش آموزان می گردد.
بطور کلی با توجه به آزمون های تعقیبی (لاندای ویلکز و آزمون آزمون پذیرش Covariate) می توان گفت که: آموزش مبتنی بر موسیقی بر کاهش اختلال نوشتن آموزان موثر بوده و فرضیه فوق تایید می شود.
نمودار گرافیکی زیر و نقاط در دو سر خطوط ترسیم شده در آن میانگین های حاشیه ای برآورد شده متغیر اختلال نوشتن گروه های کنترل و آزمایش در پیش آزمون و پس آزمون را نمایش می دهد.
جدول آمار استنباطی شماره ۶ :
آزمون تحلیل کوورایانس برای بررسی فرضیه فرعی شماره ۳-۱ :

” آموزش مبتنی بر موسیقی، بر کاهش اختلال ریاضی دانش آموزان تأثیر دارد”
جدول آمار توصیفی