. البته یهودیان اصیل و اسرائیلی منحصر به اینان نیستند ولی دیگران به این اندازه شهرت نداشته اند. اصفهانی،ابوالفرج علی بن الحسین؛الاغانی،۲۲/۳۴۳٫ ↑
. ابن سلام،ابوعبید قاسم؛کتاب الاموال،۲۹۷؛ ابن کثیر الدمشقی،اسماعیل؛البدایه و النهایه،۳/۲۷۲٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۴۵۴؛عامری،یحیی بن ابی بکر؛ بهجهالمحافل،۱/۲۱۳؛دیار بکری،حسین بن محمد؛ تاریخ الخمیس،۱/۲۱۳٫ ↑
. ان بینهم النصر علی من حارب اهل هذه الصحیفه،و ان الیهود مع المؤمنین ماداموا محاربین. ابوعبید هم گوید:[یهودیان در جنگها همراه پیامبر بودند و سهم خود را می گرفتند.]ابن سلام،ابوعبید قاسم؛کتاب الاموال،۲۹۶٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۱/۲۳۵- ۲۳۶٫ ↑
. رضوان، فتحی/صبیح،محمد؛محمد رسول اکرم۶،۳۹۹٫ ↑
. القرآن الکریم:البقره/۸۴-۸۶٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۲/۳۴۰؛ ابن خلدون،عبدالرحمن؛ العبر،۱/۴۰۶٫ ↑
. الطبرسی، الفضل بن الحسن،إعلام الوری بأعلام الهدی،۱/۱۵۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الأئمه الأطهار۷،۱۹/۱۱۰؛ احمدی میانجی،علی؛ مکاتیب الرسول،۱/۲۶۰٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۴۵۴؛ طبری،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۲/۱۷۲٫ ↑
. کان رسول الله حین قدم صالح قریظه و النضیر و من بالمدینه من الیهود ألّا یکونوا معه ولا علیه:. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۴۵۴؛ بغوی، ابو محمد حسین بن مسعود؛معالم التنزیل فی تفسیر القرآن(معروف به تفسیر قرآن بغوی)،۴/۳۱۳؛ نسفی،عبدالله بن احمد؛ مدارک التنزیل،۳/۴۵۴؛ عسقلانی، احمد بن علی؛فتح الباری فی شرح صحیح البخاری،۸/۱۶۸؛ عامری،یحیی بن ابی بکر؛ بهجهالمحافل،۱/۲۱۳٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۲/۲۲۰؛ طبری،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۱/۲۵۵،۲۳۷؛ بلاذری،احمد بن یحیی؛ فتوح البلدان،۳۵٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۱/۱۹۱؛ واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۱۷۷؛ بلاذری،احمد بن یحیی؛انساب الاشراف،۱/۳۷۳؛ طبری،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۱/۱۷۳٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۲/۲۴۰؛ بخاری،ابوعبدالله محمد بن اسماعیل؛ صحیح البخاری،۵/۵۱؛ یعقوبی،احمد بن ابی یعقوب؛ تاریخ الیعقوبی،۱/۳۷۱؛ بلاذری،احمد بن یحیی؛انساب الاشراف،۱/۴۳۳٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۳۷۳؛،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۱/۲۲۵٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۳۶۳٫ ↑
. الطبرسی، الفضل بن الحسن،إعلام الوری بأعلام الهدی،۱/۱۵۸٫ ↑
. بنابر اسناد، احمدی میانجی پنجمین ماه هجرت، زمان انعقاد قرارداد دانسته شده است. احمدی میانجی،علی؛ مکاتیب الرسول،۱/۲۶۰؛ تنها دیار بکری از مورخین متأخر،موادعه یهود را در ماه پنجم هجرت دانسته است. دیار بکری،حسین بن محمد؛ تاریخ الخمیس،۱/۳۵۳٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۳۶۸٫ ↑
. همان ،۱/۴۵۶٫ ↑
. برکات،احمد؛ محمد و الیهود نظره جدیده،۸۳؛ وات، مونتگمری؛محمد فی المدینه،۳۴۵؛زریق،برهان،الصحیفه میثاق الرسول،۵۳۱٫ ↑
. مکی العاملی،ابی عبدالله شمس الدین محمّد بن جمال الدین(شهید اول)؛لمعه دمشقیّه،۱۶۴٫ ↑
. الحسینی الشیرازی،محمّد؛الفقه،۷۴٫ ↑
. همان ،۱۸۵-۱۸۶٫ ↑
. برای توضیح کملتر رجوع کنید به عمیدزنجانی،عباسعلی، اسلام و حقوق ملل،۷۰-۸۶٫ ↑

. طبری،ابوجعفر محمد بن جریر؛جامع البیان فی تفسیر القرآن،۱۰/۵۵٫ طباطبایى، محمد حسین؛المیزان فى تفسیر القرآن،‏۹/۱۵۶-۱۵۷٫ ↑
. خامنه‏اى، على ؛ قرارداد ترک مخاصمه و آتش‏بس‏، ۵٫ ↑
. طوسى، ابو جعفر محمد بن حسن‏، المبسوط فی فقه الإمامیه، ۲/۵۰٫ ↑
. الحلی، ابومنصور بن الحسن بن یوسف بن المطهر الاسدی؛ تذکره الفقهاء،۹/۳۵۲٫ ↑
. القرآن الکریم:التوبه/۴٫ ↑
. القرآن الکریم:التوبه/۷٫ ↑
. طبرسی،فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن،۵/۹-۱۰٫ ↑
. القرآن الکریم:الانفال/۵۶٫ ↑
. النجفی،محمد حسن؛جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام،۲۱/۳۱۳؛ خامنه‏اى، على؛ قرارداد ترک مخاصمه و آتش‏بس‏، ۵٫ ↑
. القرآن الکریم:النساء/۷۴٫ ↑
. همان:الانفال/۶۱٫ ↑
. همان:محمد/۳۵٫ ↑
. القرآن الکریم:الممتحنه/۹٫ ↑
. همان: الممتحنه/۱٫ ↑
. خامنه‏اى، على؛ قرارداد ترک مخاصمه و آتش‏بس‏،تلخیص ۶-۱۲٫ ↑
. مکی العاملی،ابی عبدالله شمس الدین محمّد بن جمال الدین(شهید اول)؛لمعه دمشقیّه،۱۶۴٫ ↑
. الحسینی الشیرازی،محمّد؛الفقه،۷۴٫ ↑
. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الأئمه الأطهار:، ۷،۱۹/۱۱۰-۱۱۱٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۱/۳۳۴٫ ↑
. همان ،۱/۳۲۵٫ ↑
. «سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ أَکَّلُونَ لِلسُّحْتِ فَإِن جَاءُوکَ فَاحْکُم بَیْنهَُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنهُْمْ وَ إِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن یَضرُُّوکَ شَیًْا وَ إِنْ حَکَمْتَ فَاحْکُم بَیْنهَُم بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُقْسِطِین‏»«آنها بسیار به سخنان تو گوش مى‏دهند تا آن را تکذیب کنند مال حرام فراوان مى خورند پس اگر نزد تو آمدند، در میان آنان داورى کن، یا(اگر صلاح دانستى)آنها را به حال خود واگذار! و اگر از آنان صرف نظر کنى، به تو هیچ زیانى نمى‏رسانند و اگر میان آنها داورى کنى، با عدالت داورى کن، که خدا عادلان را دوست دارد!»القرآن الکریم: المائده/۴۲٫ ↑
. «وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ بَنىِ إِسرَْ ءِیلَ وَ بَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنىَ‏ْ عَشرََ نَقِیبًا وَ قَالَ اللَّهُ إِنىّ‏ِ مَعَکُمْ لَئنِ‏ْ أَقَمْتُمُ الصَّلَوه وَ ءَاتَیْتُمُ الزَّکَوه وَ ءَامَنتُم بِرُسُلىِ وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُکَفِّرَنَّ عَنکُمْ سَیَِّاتِکُمْ وَ لَأُدْخِلَنَّکُمْ جَنَّاتٍ تجَْرِى مِن تحَْتِهَا الْأَنْهَرُ فَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیل‏ فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَه یحَُرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ نَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُواْ بِهِ وَ لَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلىَ‏ خَائنَه مِّنهُْمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنهُمْ فَاعْفُ عَنهُْمْ وَ اصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُحْسِنِین‏»«خدا از بنى اسرائیل پیمان گرفت. و از آن ها، دوازده نقیب[سرپرست‏]برانگیختیم. و خداوند(به آن ها)گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و به رسولان من ایمان بیاورید و آن ها را یارى کنید، و به خدا قرض الحسن بدهید[در راه او، به نیازمندان کمک کنید]، گناهان شما را مى‏پوشانم[مى بخشم‏]و شما را در باغهایى از بهشت، که نهرها از زیر درختانش جارى است، وارد مى‏کنم. اما هر کس از شما بعد از این کافر شود، از راه راست منحرف گردیده است. ولى به خاطر پیمان‏شکنى، آن ها را از رحمت خویش دور ساختیم و دلهاى آنان را سخت و سنگین نمودیم سخنان(خدا)را از موردش تحریف مى‏کنند و بخشى از آنچه را به آن ها گوشزد شده بود، فراموش کردند و هر زمان، از خیانتى(تازه)از آن ها آگاه مى‏شوى، مگر عده کمى از آنان ولى از آن ها درگذر و صرف نظر کن، که خداوند نیکوکاران را دوست مى‏دارد» همان:المائده/۱۲-۱۳٫ ↑