۴-۲- تصمیم گیری مدیریتی:
همان طوریکه در قسمت مواد و روش ذکر گردید در این آزمایش پس از جمع آوری داده ها مزارع مورد مطالعه بر اساس شاخص تولید خود به سه گروه ضعیف، متوسط و خوب تقسیم بندی شد. جدول ۴-۲۶ میزان استفاده از عوامل مدیریتی در بهبود شاخص تولید در سه گروه از مرغداریهای مورد بررسی در سیستم‌های مدیریتی مختلف نشان میدهد. شاخص‌های تصمیم‌گیری عبارت بود از تحصیلات، سیستم دانخوری، سیستم گرمایشی مدرن، نظافت لامپ‌ها، ارتفاع لامپ‌ها، تنظیم شدت نور، مدت روشنایی در ۴۸ ساعت اول، تنظیم مدت روشنایی، کیفیت آب و عدم آنالیز جیره بود (شکل ۳-۱). همان طوری‌که مشاهده میشود گروه با شاخص تولید خوب با بدست آوردن امتیاز ۹/۹۹ دارای بالاترین امتیاز مدیریتی در سیستم SAW است. گروه متوسط (۶/۷۲) و ضعیف (۶/۵۵) نیز به ترتیب دارای رده های بعدی هستند.
در واحدهایی که شاخص تولید آنها ضعیف با داشتن امتیاز ۶/۵۵ بیانگر این مهم است که سهم عوامل مدیریتی تاثیر گذار بر افزایش عملکرد پایین است و در این واحدها از از نهاده‌ها یا ورودی های تولید بهره چندانی برده نشده است. طبق تعریف، بهره‌وری عبارتست از استفاده بهینه از منابع جهت حصول تولید بهینه، می‌توان استنباط کرد که بهره‌وری پایین در این واحدها به سبب عدم توازن در ورودی و خروجی است. به عبارت دیگر در این واحد عوامل مدیریتی تعریف شده فوق بر اساس اصول تعریف شده بکار گرفته نشده و سطح مدیریت ضعیف منجر به افت بازده گردیده است. طبق نظر رضازاده (۲۰۰۳)، در ایران به دلیل سود دهی کم، ضعف در مدیریت، کم بودن بازده واحدها و بکار گیری روش‌های سنتی در تولید، پرورش دهندگان جوجه‌های گوشتی فعالیتشان را کمتر توسعه می‌دهند.

جدول ۴-۲۶- میزان استفاده از عوامل مدیریتی در سه گروه از مرغداریهای مورد بررسی

گروه
امتیاز سیستم SAW

خوب
۹/۹۹

متوسط
۶/۷۲

ضعیف
۶/۵۵

جدول ۴-۲۷ عوامل مدیریتی مورد استفاده در سیستمهای مدیریتی و اوزان مربوط به هر یک ارائه گردیده است. اوزان ارائه شده بیانگر میزان سهم هر یک از عوامل ذکر شده در ایجاد تغییرات بین سه گروه ضعیف، متوسط و خوب است. مهمترین عوامل مدیریتی تاثیرگذار بر شاخص تولید به عنوان مبنایی برای تعیین عملکرد در واحدهای مرغ گوشتی میزان تحصیلات مدیر (۸/۵۱)، طول مدت روشنایی در ۴۸ ساعت اول پرورش (۵۸/۱۴) و شدت نور (۰۶/۱۳) بود. عوامل مدیریتی دیگری مثل سیستم گرمایشی و نظافت لامپ‌ها نیز کمترین تاثیر را در بین عوامل مدیریتی در مرغداری‌های مورد بررسی در جنوب تهران نشان دادند.

نتایج تحقیق علیپور و همکاران (۱۳۹۱) در پژوهشی تحت عنوان “بررسی نیازهای آموزشی اعضای تعاونی‌های مرغ گوشتی مطالعه موردی استان خراسان” نشان داد که موارد آشنایی با نحوه واکسیناسیون، آشنایی با سیستمم آبخوری شناسایی کیفیت آب و آشنایی با نحوه کنترل سرمازدگی و گرمازدگی در جوجه‌ها مهمترین نیازهای آموزشی تولیدکنندگان مرغ گوشتی می باشند. همچنین، بین تعداد طیور تولیدی، میزان درآمد حاصل از تولید مرغ گوشتی با نیازهای آموزشی تولیدکنندگان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. این در حالی است که بین میزان تحصیلات، دسترسی به شهر، کانال‌های ارتباطی و شیوه های آموزشی مناسب با نیازهای آموزشی تولیدکنندگان مرغ گوشتی رابطه منفی معنی‌داری مشاهده شد. دسترسی به شهر، شیوه‌های آموزشی مناسب، میزان تحصیلات و تعداد طیور به عنوان متغیرهایی بودند بیشترین سهم را در میزان تغییرات متغیر وابسته (نیازهای آموزشی تولید کنندگان مرغ گوشتی) داشتند و این متغیرها در کل، ۴۲ درصد از واریانس متغیر وابسته را بیان کردند. از این رو آموزش عملی تولیدکنندگان مرغ گوشتی مناسب‌ترین شیوه آموزشی به منظور رفع نیازهای آموزشی آنان است. همانطور که در این مطالعه نشان داده شد سطح تحصیلات و آگاهی مدیران از در بکارگیری موارد مدیریتی در واحدها سهم به سزایی را در بهبود عملکرد در مزارع نشان داده است.

جدول ۴-۲۷- سهم هریک از عوامل مدیریتی منجر به ایجاد اختلاف در بین گروه‌ها به روش مدیریتی SAW

عامل
سهم

تحصیلات
۸۰۰/۵۱

مدت روشنایی در ۴۸ ساعت اول پرورش
۵۷۸/۱۴

شدت نور
۰۶۱/۱۳

سیستم دانخوری